۱۴ فیلم تاریخی که تاریخ را به درستی روایت نکردند {قسمت اول}

 گروه فرهنگ و هنر: هیچ چیز بیننده را به اندازه تماشا کردن یک فیلم “براساس داستانی واقعی” دلباخته خود نمی‌کند. داستان‌هایی در مورد انسان‌ها، مکان‌ها و رویدادهای واقعی که تمایل دارند یک عنصر اضافی از خرق عادت را به فیلم اضافه کنند. به نظر می‌رسد برخی کارگردانان اعتقاد دارند که مجوز هنری‌شان آن‌ها را قادر ساخته تا جسارت کنند و فراتر از آنچه که منطقاً “از نظر تاریخی دقیق” تعریف شده ‌است، جلو بروند و سپس تماشاگران این فیلم‌ها را تحت این فرض نادرست که آن‌ها روایتی کاملاً درست دارند، تماشا و باور می‌کنند.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از بلاگ نماوا، کاراکترهایی اضافه و حذف می‌شوند، گرایش‌های عاشقانه خلق می‌شوند، لحظات به صورت اغراق‌آمیز درمی‌آیند (یا به طور کامل ساختگی) و زمان‌های تاریخی تغییر پیدا می‌کنند. با وجود اینکه برخی حقایق منحرف می‌شوند و حیله‌گرایانه روایت می‌شوند، طرفداران به طور گسترده به بسیاری از این فیلم‌ها علاقه‌مند می‌شوند. هر چند این فیلم‌ها به ندرت در میان مورخان محبوبیت پیدا می‌کنند.

بنابراین بیایید نگاهی بیندازیم به ۱۴ فیلم تاریخی که تاکنون نادرست‌ترین روایت‌ها را در بر داشته‌اند. گرچه این فیلم‌ها برای سال‌های دور بوده‌اند اما اگر تاکنون آن‌ها را تماشا نکرده‌اید بهتر است ادامه مطلب را نخوانید چون ممکن است برخی چیزها را لو دهیم.

 

«شکسپیر عاشق» برنده جایزه اسکار بهترین فیلم شد. ستاره فیلم جوزف فاینز در نقش شکسپیر جوان و فقیر است. ناتوانی شکسپیر در نگارش طرحش در اثر ملاقات با دختر رویایی خود از بین می‌رود و این‌چنین او برای نوشتن یکی از مشهورترین نمایش‌نامه‌هایش انگیزه پیدا می‌کند. در حالی که این داستان با دقت تاریخی مزین نشده است، پس‌زمینه و صحنه‌پردازی آن توجهات را به سمت اشتباهات برجسته‌اش جلب می‌کنند. کاراکترهایی که از لیوان‌های مدرن آبجو می‌نوشیدند و ملکه‌ای که یک نمایش عمومی را همراهی می‌کرد؛ هر نمایشی که وی می‌دید در دربار خودش اجرا می‌شد. علاوه‌بر این، در آن دوران تئاترها تحت هر شرایطی در روزهای شیوع طاعون گاوی بسته می‌شدند و آن‌ها داستان خود را به یک سناریوی نسبتاً غیرممکن تبدیل کرده‌اند.

فیلم جهان جایگزینی را خلق می‌کند که در آن منبع الهام شکسپیر برای “رومئو و ژولیت” در واقع تجربه خود او را در یک عشق ممنوعه بازتاب می‌دهد. خوشبختانه، فیلمنامه‌نویس مارک نورمن، هرگز وانمود نمی‌کرد که فیلم ریشه در حقیقت دارد، اما پرداخت لیبرال آن از زندگی معروف‌ترین نویسنده تاریخ بدون شک بینندگان زیادی را گمراه می‌کند چراکه مخاطبان گمان می‌کنند که شکسپیر اساساً در یک مرحله یک هنرمند گرسنه معمولی به مانند افراد بی‌شمار دیگری بوده است.

 

کارگردان الیور استون به وضوح علاقه زیادی به ساخت فیلم‌های تاریخی دارد و این فیلم تریلر، روایت دادستان ناحیه‌ایِ نیواورلئان (با بازی کوین کاستنر) را دنبال می‌کند؛ او آشکار می‌کند که چیزهای بیشتری درباره ترور کندی نسبت به داستان رسمی ارائه‌شده، وجود دارد. صحنه آغازین فیلم، طول فیلم‌های آرشیوی و بازسازی‌شده را در کنار هم مونتاژ می‌کند و به بینندگان این حس را القا می‌کند که فیلم قرار است بیشتر یک رویکرد مستندگونه داشته باشد. اما این‌گونه نیست. فیلم به طرز قانع‌کننده‌ای حقیقت و توطئه را با هم ادغام می‌کند و آن را ابزاری برای عمومیت بخشیدن به توطئه‌های جان اف. کندی در سال‌های قبل از ترورش قرار می‌دهد.

توطئه به کار برده‌شده در JFK بر اساس حیله ۱۹۶۷، مورد جیم گریسون، بود که در سال ۱۹۷۲ معلوم شد که غلط بوده است. در این فیلم یک شاهد کلیدی به نام پری روسو، آزادانه شهادتش را بیان می‌کند. گرچه در واقعیت مشخص می‌شود که شهادت او تحت تاثیر سوءمصرف مواد مخدر بوده است. یک صحنه حیاتی در فیلم، فروپاشی دیوید فری و اعتراف اوست. هرچند که ثابت شده این صحنه فقط ساخته ذهن کارگردان است و در حقیقت فری همواره بر بی‌گناهی خود اصرار می‌ورزیده است.

استون در این تریلر خود قویاً به رئیس‌جمهور لیندون بی. جانسون اشاره می‌کند و در واقع کسی که جانشین کندی در کاخ سفید بود را نیروی محرک پشت این ترور می‌داند. اگرچه شواهد بسیار کمی برای پشتیبانی کردن از این ادعا وجود دارد.

 

یکی دیگر از برندگان جایزه اسکار بهترین فیلم که کمی بر واقعیت‌ها نور می‌تاباند. «گلادیاتور» یک فیلم حماسی تاریخی درام به کارگردانی ریدلی اسکات و با درخشش راسل کرو در نقش ژنرال تخیلی روم، ماکسیموس دسیموس مریدیوس، است. در فیلم نشان داده می‌شود که به ماکسیموس خیانت می‌کنند و او از مرتبه ژنرال تا حد یک برده سقوط می‌کند و در نهایت ماکسیموس احترام گسترده‌ای را به عنوان یک گلادیاتور به دست می‌آورد. در حالی که چندین مورخ استخدام شده بودند تا در مورد صحت و دقت تاریخی فیلم هم‌فکری کنند، جالب است توجه کنیم که یک نفر از آن‌ها به دلیل تغییرات در فیلمنامه، این فیلم را ترک کرده‌ است.

برخی از کاراکترهایی که به طور مستقیم در اطراف ماکسیموس قرار دارند، چهره‌های تاریخی واقعی هستند، هرچند که برخی حقایق محو شده بودند. در فیلم امپراطور رم، مارکوس آئورلیوس، توسط پسرش، کومودوس کشته می‌شود این در حالی است که در واقعیت او به دلیل ابتلا به آبله مرغان از دنیا می‌رود. در فیلم تصویرسازی چندش‌آور، متجاوز و درمانده واکین فینیکس از کومودوس را می‌بینیم. با این حال، سوابق تاریخی نشان می‌دهند که او به این شکل نبوده و در واقع کومودوس در طول یک دهه فرمان‌روای محبوبی بوده است. او در نبردهای نمایشی می‌جنگید، اما هرگز در میدان مبارزات گلادیاتورها به قتل نرسید (در حقیقت او توسط شریک/ عشقش،‌ نارکیسوس، در حمام خفه شد)

 

 

در این فیلم جنگی پایانِ قرن، یک زیردریایی آلمانی به تصرف ملوانان آمریکایی‌ای که تغییر قیافه داده بودند،‌ در می‌آید. آن‌ها تلاش می‌کردند تا ماشین رمز انیگما زیر دریایی را به دست آورند. «یو-۵۷۱» اشتباهات زیادی دارد، تونی بلر، نخست وزیر بریتانیا، آن را “توهین به ملوانان واقعی” خواند. فیلم براساس یک داستان واقعی از Operation Primrose (نام اصلی این زیردریایی یو-۱۱۰ است که بعدها به این نام رمزی تغییر پیدا می‌کند) است. یعنی در واقعیت زیردریایی یو-۱۱۰ تسخیر شده بود نه یو- ۵۷۱. هیچ آمریکایی‌ای در این درگیری وجود نداشت، چون قبل از آن که آمریکا حتی بخواهد وارد جنگ بشود، مسئولیت این عملیات را انگلیسی‌ها برعهده گرفته بودند.

کارگردان فیلم، جاناتان موستو، به جوخه آمریکایی برای تسخیر ماشین انیگما و کمک به رمزگشایی پیام‌های نازی‌ها، اعتبار می‌دهد. در واقع هیچ‌یک از این آمریکایی‌ها در جهت رمزگشایی کدها، اقدامی انجام ندادند. این یک تلاش مشترک بین ریاضیدانان لهستانی و بریتانیایی در یک اداره بسیار دور بود.

 

«آخرالزمان» درباره تمدن مایا در زمان مواجه شدن با نابودی خودش است. حاکمان اصرار دارند که کلید بقا، ساختن معابد بیشتر و ارائه فداکاری‌های انسانی است. جگوار پاو (با بازی رودی یانگبلاد)، یکی از مردان جوانی است که برای قربانی شدن دستگیر شده، او فرار می‌کند تا خود را از مرگ رهایی دهد. کارگردان مل گیبسون با استفاده کردن از زبان باستانی و واقعی مایایی، به فیلم خود یک حس واقعی از اصالت می‌بخشد، چیزی که البته با دقت تاریخی آن منعکس نشده است.

قوم مایا در این فیلم به عنوان یک سری موجودات وحشی تندرو به تصویر کشیده‌اند که در واقع این رفتارهای آن‌ها بیشتر به قوم آزتک‌ها نسبت داده می‌شود چراکه قوم مایا حقیقتاً مردم صلح‌جویی بودند. مایاها به ندرت مراسم قربانی کردن یک انسان را برگزار می‌کردند. این عمل آن‌ها یک نوع مخالفت خائنانه با نخبگان محسوب می‌شد و هرگز رایج نبود. علاوه‌بر این، فیلم با ورود اسپانیایی‌ها پایان می‌یابد، در حالی که در واقعیت ورود آن‌ها به مکزیک بوده و حدوداً ۴۰۰ سال بعد از فروپاشی قوم مایا صورت پذیرفته بود.

 

«۳۰۰» اثر زک اسنایدر، اقتباسی از مجموعه‌های کمیک ۱۹۹۸ فرانک میلر است که آن هم خود بازگوییِ خیال‌پردازانه‌ای از نبرد ترموپیل است. این نبرد قطعاً یکی از یک‌جانبه‌ترین تلاش‌های ثبت‌شده در تاریخ است هرچند که نه به طور کامل در مقیاس این فیلم،‌ شما را به این باور هدایت می‌کند. اسپارتی‌های «۳۰۰» توانایی زورآزمایی با دشمنان‌شان را نداشتند. آن‌ها با دیگر شهر- ایالت‌های یونان ائتلافی را تشکیل دادند و سربازان خود را به حدود ۷۰۰۰ تن رساندند و این در حالی بود که تن‌پوش آن‌ها عضلات شکمی خوش‌فرم‌شان را آشکار می‌کرد که ‌در مقابل دوربین فوق‌العاده به نظر می‌رسیدند. (و در آن سال به عنوان منبع الهام لباس‌های هالووین در سراسر کشور قرار گرفت) از آن گذشته، در حقیقت اسپارتی‌ها به جای لنگ‌های نشان داده‌شده در فیلم، زره‌های مندرس واقعی می‌پوشیدند.

همچنین فرمان‌روای پارسی در این فیلم به اشتباه نمایش داده شده است. خشایارشا مسلماً یک غول برهنه مرموز با یک صدای بم و ظاهری زن‌گونه نبود. در واقع فرمان‌روای پارسی به دلیل اعتقادات زرتشتی خود،‌ برده‌داری را منع کرده بود و در حقیقت اسپارتی‌ها یکی از بزرگ‌ترین برده‌داران در یونان بودند. یک اشتباه عجیب دیگر، اذیت و آزار آتنی‌ها از سوی اسپارتی‌ها بود، آن هم به این دلیل که آتنی‌ها “شیفته پسران” خود بودند و این در حالی بود که اسپارتی‌ها از شاهدبازی‌های خود، خجالتی نداشتند.

 

این حماسه ماقبل تاریخ رولاند امریش، داستان دله D’Leh، یک جوان شکارچی ماموت را دنبال می‌کند. گرچه سفر او در جهت حصول اطمینان از امنیت قبیله‌اش است. این فیلم با اختلاف زیاد بدترین فیلم این لیست است و یکی از بدترین تلاش‌هایی که تاکنون از سازنده فیلم «روز استقلال: بازخیز» ۲۰۱۶ Independence Day: Resurgence دیده‌ایم، بوده است. هرچند یکی از نکاتی که احتمالاً آن را حفظ نکرده است، نمایشی دقیق‌تر از زندگی ماقبل تاریخ است.

انتخاب مبهوت‌کننده «۱۰۰۰۰ سال پیش از میلاد» در قرار دادن ماموت‌های پشمالو که در صحرا زندگی می‌کنند،‌ یک چیزی است اما بعد کمک گرفتن از آن‌ها برای ساختن اهرام،‌ سطح بالاتری از حماقت را نشان می‌دهد. به خاطر داشته باشید که این اهرام تا حدود ۸۰۰۰ سال بعد هم ساخته نشده بودند. ابزارهای استفاده‌شده توسط انسان‌های ماقبل تاریخ نیز از نظر تاریخی نادرست بودند: صحنه‌پردازی فیلم ظاهراً متعلق به دوران میان‌سنگی است و استفاده از فلز در هر نوع، حداقل تا ۶۰۰۰ سال دیگر صورت نگرفته بود.

 

منبع: بلاگ نماوا